در حال حاضر بایرن مونیخ یکی از بهترین و مدرن ترین تیم های جهان به شمار می رود. این فوتبال مدرن و در عین حال تماشاگر پسند را پپ گواردیولا اسپانیایی وارد سیستم بازی باواریایی ها کرد.

قبل از حضور پپ در آلمان، یوپ هاینکس بایرن را به قله افتخارات باشگاهی در دنیا رساند. در مجموع تصویری که در 5 فصل قبل از بایرن گواردیولا، هاینکس و فان خال به یادمان می آید، تصویر یک تیم قدرتمند با ارائه یک بازی مدرن و زیبا است.

اما آنهایی که بایرن مونیخ را بیشتر می شناسند حتما دوران اوج بایرن با هدایت اولتمار هیتسفلد به یاد می آورند. بعد از فینال دراماتیک نیوکمپ و باخت به منچستریونایتد در دقیقه پایانی و دو فصل بعد، قهرمانی اروپا با شکست والنسیا در ضربات پنالتی، کمتر تیمی تاب و مقاومت در مقابل بایرن هیتسفلد را داشت.

ولی در پایتخت اسپانیا، دل بوسکه تیم ساخته بود که در سال 2000 قهرمان اروپا شده بود و در اروپا و اسپانیا بسیار پر قدرت بود. رئال مادرید در اکثر رویارویی های دو تیم، مفلوب می شد و بایرن با استفاده از همین جنگ روانی در شرایط بهتری قرار داشت.

دیدار بایرن و رئال در مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا برگزار می شد، بایرن در ورزشگاه المپیک مونیخ با حمایت تماشاگران خودی برای برد به میدان آمده بودند و دوست داشتند در بازی اول حساب کار را یکسره کنند. در چنین بازی هایی تیم میزبان سعی در آن دارد تا به هیچ وجه گل نخورد، البته شرایط برای تیم مهمان همه به همین صورت است با این تفاوت که آنها تلاش می کنند به میزبان گل بزنند.

این تلاش برای تیم مهمان نتیجه داد؛ رئال مادرید در دقیقه 11 بازی با گل جرمی جنگنده پیش افتاد. در آن فصل رئال کلاسه ای از بازیکنان هنرمند در اختیار داشت، بازیکنانی که هنرشان حفظ توپ بود. بنابراین بعد از اینکه رئال پیش افتاد، زیدان فیگو، رائول و ... بایرن را در مونیخ محو بازی فوق العاده خودشان کردند. به این جمع سانتیاگو سولاری را هم اضافه کنید، سولاری در آن بازی مدافعان و بازیکنان بایرن را کلافه کرده بود و گویی بازیکنان بایرن قدرت مقابله با او را نداشتند، بایرنی ها در دقیقه 75 نفس راهتی کشیدن زیرا سولاری جای خود را به استیو مک‌منمن داد. و این آغاز کار برای بایرنی ها بود.

بایرن هم بازیکنانی داشت که هر یک میراث بایرن محسوب می شدند. الیور کان، لیزارازو، ویلی سانیول، جیوانی البر، کلودیو پیزارو و البته افنبرگ. بله افنبرگ؛ در میان شلوغی جلوی دروازه رئال، این بازیکن توانست از فرصت استفاده کند و بازی را در دقیقه 82 به تساوی بکشاند. در معدود دفعاتی که احساسات بر الیور کان و افنبرگ غلبه کرد، خوشحالی این دو ستاره بود. کان به میان میدان آمد و در آغوش کاپیتان افنبرگ قرار گرفت. (البته افنبرگ در دقیقه 72 بازی پنالتی ای را که برای بایرن بدست آمده بود را نتوانست به گل تبدیل کند که ناراحتی شدید الیور کان را نیز به همراه داشت)

بایرن مونیخ که تازه یادش افتاده بود می تواند روی دروازه کهکشانی ها فشار بیارد، در دقیقه 88 گل دوم را به ثمر رساند. کلودیو پیزارو گل دوم بایرن را وارد دروازه سزار سانچز کرد و بازی با نتیجه 2 بر یک به نفع مردان هیتسفلد به پایان رسید. و این دیدار برای بسیاری از هوادارن دو تیم خاطره انگیز است.